چهارده خرداد، نه فقط یادآور ارتحال یک انسان بزرگ، که روز پرواز یک ملت است؛ روزی که دل‌ها گُر گرفت و اشک، به رسم وفاداری، بر گونه‌های ملتی جاری شد که پدر انقلابشان را از دست داده بودند.
امام آمد و با خلوص، ساده‌زیستی، شجاعت و صلابتش، تاریخ را ورق زد. او صدای بی‌صدایان بود، فریاد رسای عدالت در گوش جهانِ خفته، نَفَس گرم امید در دل رنج‌دیدگان.
و آنگاه که رفت، دل‌ها را با خود برد. تهران، حرم عشق شد و میلیون‌ها دل شکسته، شانه‌به‌شانه، گام‌به‌گام، با اشک و اندوه، پیکر آفتاب را تا خانه ابدی بدرقه کردند.
امام خمینی (ره) با ماست، هنوز هم… در نفس‌های بیداری، در پرچم‌های برافراشته، در هر نگاه به آینده‌ای که به نام عدالت و آزادی رقم می‌خورد.
چهارده خرداد، روز یادآوری است؛ یادآوری راهی که از دل ایمان و مردمی‌ترین انقلاب قرن گذشت… و هنوز ادامه دارد.
