در امتداد ماهی که عطر بندگی و اطاعت در فضای جان جاری است، دهه‌ای طلایی فرا می‌رسد که از قربان آغاز می‌شود و به غدیر ختم؛ دهه‌ای که در آن، مفهوم بندگی در قربان و ولایت در غدیر به هم می‌رسند تا کامل‌ترین حلقه اتصال میان خالق و مخلوق شکل گیرد.
دهه امامت و ولایت، یادآور مسیر روشن حق‌طلبی، وفاداری و عهدی است که از میدان منا آغاز شد و در دشت غدیر به اوج رسید.
قربان، نماد عبودیت است؛ جایی که ابراهیم، جان را در کف اخلاص نهاد و نشان داد که راه بندگی، بی‌چشم‌داشت و بی‌قید و شرط است. و غدیر، قله هدایت است؛ آنجا که رسول خدا(ص)، دست علی(ع) را بالا برد تا نشان دهد این بندگی باید به ولایت متصل شود تا امت، از تاریکی‌ها به نور رهنمون شود.
دهه امامت و ولایت، صرفاً تکرار یک تاریخ نیست؛ بلکه بازخوانی یک مسیر است. مسیری که امت اسلامی را به پیروی آگاهانه از امام و حجت الهی فرا می‌خواند. در جهانی که فتنه‌ها، رنگ حقیقت را کدر کرده‌اند، بازگشت به پیام غدیر و فهم معنای “من کنت مولاه فهذا علی مولاه” بیش از هر زمان دیگری ضرورت دارد.
امروز، بیش از گذشته به غدیر نیاز داریم؛ نه صرفاً به‌عنوان یک جشن، بلکه به‌عنوان منشوری از عدالت، انسانیت، عقلانیت و شجاعت. غدیر، تجلی مکتبی است که در آن، انسان‌ها با معیار حق و نه حق با معیار افراد، سنجیده می‌شوند. این دهه، فرصتی است برای احیای عهد ولایت و بازخوانی مسئولیت اجتماعی و اخلاقی ما نسبت به جامعه، امت و آینده فرزندان‌مان.
بیایید در این دهه نورانی، با قلب‌هایی خالص و نیتی محکم، راه امامت را مرور کنیم و با تمسک به ولایت علوی، پرچم عزت و آزادگی را برافراشته نگه‌داریم.
